مانده تا برف زمین اب شود

مانده تا بسته شود این همه نیلوفر وارونه چتر

ناتمام است درخت

زیر برف است تمنای شنا کردن کاغذ در باد

و فروغ تر چشم حشرات

و طلوع سر غوک از افق درک حیات

مانده تا سینی ما پر شود از صحبت سمبوسه عید

در هوایی که نه افزایش یک ساقه طنینی دارد

و نه اواز پری میرسد از روزن منظومه برف

تشنه زمزمه ایم

مانده تا مرغ سر چینه هزیانی اسفند صدا بردارد

پس چه باید بکنیم

من که در تلخترین موسم بی چهچهه سال

تشنه زمزمه ام

بهتر ان است که برخیزیم

رنگ را برداریم

روی تنهایی خود نقشه مرغی بکشیم.

                                                                سهراب سپهری