من با تو زنده بودم اما خبر نداشتی

      رفتی و توی قلبم یادتو جا گذاشتی

                                     روی تموم حرفات یکدفعه پا گذاشتی

      بی تو کدوم ستاره پا به شبم بذاره

                                     ابر کدوم آسمون رو تشنگیم بباره

      جز یه نگاه خاموش

                                     جز یه دل شکسته

      بال و پرم بودی خبر نداشتی

                                     تاج سرم بودی خبر نداشتی

       سایه به سایه هر طرف که بودم

                                     همسفرم بودی خبر نداشتی

      پر زدی و ندیدی بال سفر نداشتم

                                     گفتی رها شو اما من دیگه پر نداشتم

      کوه غمو رو شونم دیدی و بر نداشتی

                                     من با تو زنده بودم اما خبر نداشتی

کبوترهای خانه بیقرارند،

به شوقت لحظه ها رو میشمارند ،

پرستوی دلم در حال کوچ است ،

جهان بی تو برایم هیچ و پوچ است!

غم اگر هم روزی مثل باران بارید

یا دل شیشه ایت از پس پنجره عشق

زمین خورد و شکست

با نگاهت به خدا چتر شادی باز کن و بگو

با دل خود که خدا هست هنوز

از شکستن دو چیز بترس

دلی که عاشقانه دوستت داره

و دلی که صادقانه به یادته

تصویر چشمان تو را در رویا ها کشیدم،

باغ گلی از جنس مریم ها کشیدم،

تو گم شدی در جاده های ساکت و دور،

من هم به دنبال نفسهایت دویدم