1:نخستین نشانه فساد ترک صــــــــــــداقــــــــــــــت است.

2:همه در فکرند که بشریت را اصلاح کنند ولی کسی در فکر ان نیست که خود را اصلاح کند.

3:گروهـــــهای بزرگ مردم ساده تر از گروههــای کوچک قربانی دروغـــــهای بزرگ میشــــوند.

4:در بین تمام مردم تنها عقل است که به عدالت تقسیم شده زیرا همه فکر میکنند به اندازه کافی عاقلند.

5:بزرگتـــــــــرین درس زنـــــــــدگی این است که گاهی احمقــــــــها هم درســـــــــت میگویند.

6:پیروزی ان نیــــــــست که هرگز زمین نخوری ان است که بعد از هر رمین خوردنی برخـــیزی.

7:پافشــــــــــــــاری در عشـــــــــــــق ضعف ما را نشــــــــــان مــــــــــــیدهد نه قوت ما را.

8:در دنیـــــــــــا فقـــــــــــــط باید از یک چیز بترســــــــــــید ان هـــــــــم ترس اســـــــــــت.

9:تا وقتـــــــــی قلب شما نخواهد مســـــــــــــلما مغزتان به چیزی عقیده پیدا نمیـــــــــــکند.

10:انســــــــــــان مانند رودخانه ای اســــت هر چه عمیـــــــــــــقتر باشد ارامــــــــــــتر است.

زن عشق میکارد و کینه دور میکند.........

دیه اش نصف دیه توست و مجازات زنایش با تو برابر ........

میتواند تنها یک همسر داشته باشد و تومختار به داشتن چهار همسر هستی......

برای ازدواجش در هر سنی اجازه ولی لازم است و تو هر زمانی که بخواهی به لطف قانون گذار میتوانی ازدواج کنی........

در محبسی به نام بکارت زندانی است و تو.......

او کتک میخورد و تو محاکمه نمیشوی........

او میزاید و تو برای فرزندش نام انتخاب میکنی.......

او درد میکشد و تو نگرانی که کودک دختر نباشد.......

او بیخوابی میکشد و تو خواب حوریان بهشتی را میبینی........

او مادر میشود و همه جا میپرسند نام پدر........

و هر روز او متولد میشود.عاشق میشود.مادر میشود و میمیرد........

و قرنهاست که او عشق میکارد و کینه دور میکند چرا که در چین و شیارهای صورت مردش به جای گذشت زمان جوانی بر باد رفته اش را میبیند و در قدمهای لرزان مردش گامهای شتابزده جوانی برای رفتن و دردهای منقطع قلب مرد سینه ای را به یاد میاورد که تهی از دل بوده و پیری مرد......رفتن و فقط رفتن را در دل زنده میکند اینها همه کینه است که کاشته میشود و قلب مالامال او درد ............

واین رنج است.

من زندگی را دوست دارم ولی از زندگی دوباره میترسم

دیــــن را دوســــــت دارم ولی از کشیـــــــشها میترسم

قانــــون را دوســـــت دارم ولی از پاســـــبانها میترســــم

عشـــق را دوســــــت دارم ولی از زنــــــــــها میترســـــم

کودکـــان را دوســــــــت دارم ولی از ایـــــینه مترســــــم

ســـــلام را دوســــــــت دارم ولی از زبانـــم میترســـــــم

          من میترسم         پس هستم

ایـــــــــن چنیـــــــــــــن مــــــیگـــــذرد روزگـــــــــار مــــــــن

من روز را دوســـــــــــت دارم ولی ازروزگــارم میترســــــــم

                                                                                    دکتر علی شریعتی

از تمـــــــــوم دنـــــیا و دارو نـــــــدارش شـــــونه هاتو کــــــــم دارم

زخــــــــمی خنـــــــــجر زهر اگین یار تو که تازه اومدی تنـــــــهام نذار

به چشام خوب خیره شو ببین چه پیرم منو دریاب خوب من دارم میمیرم

دیگه حتی نایی نیست برای خوندن خیلی وقته تو سکوت غم اسیرم

یک لحــــــــظه خوبــــــــی به من بده از من بگـــــــــــیر روح و تنـــــــم

برای یک لحــــــــــــظه خوشــــــــی به هــــــــر دری در مـــــــــیزنـــــم

برگردو عمر رفتمو حتی واسه یک ثانیه دلخوش کنم حتی تو رو از من مگه چی باقیه

غربتم رو اشــــنایی کن بهارم و روزامو دریاب  ازم دور شد قطــــــــــارم

تنــــها یه ثانیه عاشـــــــقی به جز این هیچ توقعی از این روزها ندارم

توی تاریکی شب مهتاب من باش تو بمون تعبـــیر خوب خواب من باش

تئ که میـــــدونی بدون تو میــــــمیرم انتهای قصـــه عذاب من باش.

مانده تا برف زمین اب شود

مانده تا بسته شود این همه نیلوفر وارونه چتر

ناتمام است درخت

زیر برف است تمنای شنا کردن کاغذ در باد

و فروغ تر چشم حشرات

و طلوع سر غوک از افق درک حیات

مانده تا سینی ما پر شود از صحبت سمبوسه عید

در هوایی که نه افزایش یک ساقه طنینی دارد

و نه اواز پری میرسد از روزن منظومه برف

تشنه زمزمه ایم

مانده تا مرغ سر چینه هزیانی اسفند صدا بردارد

پس چه باید بکنیم

من که در تلخترین موسم بی چهچهه سال

تشنه زمزمه ام

بهتر ان است که برخیزیم

رنگ را برداریم

روی تنهایی خود نقشه مرغی بکشیم.

                                                                سهراب سپهری

دلم گرفت از اســــــمون هم از زمیـــن هم از زمون

تو زندگیـــــم چقــــدر غمه دلــــم گرفــــته از همه

هی روزگـــار لعنتــــی تلخه بهــــت هر چـــی بگم

من به زمین و اســــمون دســـت رفاقت نمــــیدم

امشب از اون شباست که من دوباره دیوونه بشم

تو مستــــی و بی خبری اســــیر میــــخونه بشــم

امشب از اون شباست که من دلم میخواد داد بزنم

تو شـــــهر این غریــــبه ها دردمـــو فــــــریاد بــــزنم

از این همــــه در به دری تو قلـــــب من قــــیامـــــته

چــــه فایده داره زندگـــــی این انتــــهای طاقتـــــه

از این همه در به دری به لــــب رسیــــده جون من

به داد مـــــن نمیرســــه خدای اســـــمون مــــــن

                                                   دلم گرفته از همه

بــــــــده دســــــتاتو به من تا بــــاورم شــــه پیشــــمی

میــــــــدونم خوب میـــــــــدونی تو تـــارو پودو ریشــــــمی

تو کـــه از دنـــــیا گذشـــــــتی واســـــه یک خنـــــــده من

چــرا من نگــــذرم از یـــه پوســــت و خـــــــون به اســــم تن

تو خیالمم نبود دوباره عاشقی کنم ممنونم اجازه دادی با تو زندگی کنم

نــــــــمیــــدونم چــــی بگـــــم که باورت شــــه جونـــمــــی

تــــوی ایــــن کابـــــوس درد رویـــــای مهـــــربــــــونمــــــــی

میـــــدونـــــی با تــــــو پـــــــــرم از شـــــــعر و ســــــــــتاره

میدونـــــــــی بـــــی تو لحـــــــــظه حرمــــتـــــــی نــــــداره

میدونی در تو این خدا بوده که تونسته گل عشــــــقو بکـــاره

وقتـــی حتـــی پیشـــــمی دلــــم برات تنـــــگ میشـــــه باز

عشـــــق تو،تو لحـــــضه هام حادثـــه ســــازو قصــــه ســــاز

به جون خودت که بــی تو از نفــــس هــــم ســـــیر میــــــشم

نمیدونی چی میشــــــه بد جـــوری گوشـــــه گـــــیر میشـــــم

ممــــــنونم که بچـــــه بازیــــــهامــــــو طـــاقــــــت میکنــــــــی

هــــــر چقــــــــدر بد باشــــــم اما تو نجـــــــــابت میـــــــــــکنی

هــــــر کجــــــای دنــــــــــیا باشــــم بـــــا منـــــی و در منـــــی

نگــــــــران حــــــال مـــــــــــن بیــــشــــتر از خـــــــود مــــــنی

میـــــــــدونــــی بــــــا تـــــو پــــــرم از شــــــعرو ســـــــتـــــاره

میـــــــــدونی بــــی تـــــــــو لحــــــظه حرمتــــــی نـــــــــداره

میـــــــــدونی در تو این خدا بوده بوده که تونســــته گـــــــل عشــــقو بکاره.

                             تقدیم به همسر مهربانم

تو خاموشـی خـــونه خاموشـــــه شـــب اشــــفته گل فراموشــــه

بخواب امشـــــب پشت این روزن شــب کمیـــــن کرده روبروی من

توان و دل تلخ و بی کوکب شــــب شـب غربــت شب همین امشب

لایی لایی من به جای تو شکستم تو نبودی من به سوگ تو نشستم

از ستاره تا ســــتاره گـــریه کردم از همیشــــه تا دوباره گریه کــــردم

لا لا لا لا لا اخـــــریــــن کوکـــب لبـــاس رویــــا بپـــوش امشـــــب

لا لا لا لا لا ای تن تـــــب دار اشــــکامــــو از رو گــــونه هـــام بردار

لا لا لا لا لا ســـــایه بیدار نبض مهـــــتاب و دســـــت من بســــپار

لایی لایی من به جای تو شکستم تو نبودی من به سوگ تو نشستم

از ستاره تا ستـــــاره گریــــه کردم از همیشـــه تا دوباره گریه کردم

تو خاموشـــی خونــــه خاموشه شــــب اشــــفته گـــل فراموشـــه.